Krzywa parametryczna, tzn. krzywa opisana równaniami $\begin{cases}x=f(t)\\y=g(t)\end{cases}$.
Przykład krzywej parametrycznej (kardioida):
t = linspace(0,2*%pi,301); x = sin(t).*(1+cos(t)); y = 2-cos(t).*(1+cos(t)); plot2d(x,y) xtitle("$Kardioida \begin{cases}x=\sin(t)\cdot (1+\cos(t))\\y=2-\cos(t)\cdot(1+\cos(t))\end{cases}$") ⇒Geometryczna definicja kardioidy – krzywa zakreślana przez ustalony punkt okręgu toczącego się po zewnętrzu innego okręgu.
W rzeczywistości, polecenie plot2d(x,y) rysuje łamaną: zaznacza opisane w wektorach $x$ i $y$ punkty i łączy je odcinkami. Jeśli punktów jest dużo, to segmenty łamanej są krótkie i widzimy ją w postaci krzywej.
Narysujemy teraz łamaną, która ma tylko sześć punktów, szósty punkt jest identyczny z pierwszym.
t = linspace(0,2*%pi,6); y = cos(t); x = sin(t); plot2d(x,y) xtitle("Pięciokąt foremny") ⇒
Do rysowania łamanych często wykorzystywane jest polecenie plot2d4(x,y), polecenie to, opisane wektorami $x$ i $y$ punkty łączy strzałkami. Wykorzystam wektory $t$, $x$ i $y$ z poprzedniego przykładu do narysowania grafu skierowanego.
plot2d4(x,y) plot2d4([0 x(1)],[0 y(1)]) plot2d4([x(3) 0],[y(3) 0]) plot2d4([x(4) 0],[y(4) 0]) xtitle("Graf skierowany") ⇒Wyrażenie x(n) oznacza n-tą współrzędną wektora $x$ – numeracja zaczyna się od 1. Wyrażenie x(p:k) oznacza podciąg wektora $x$ zaczynający się na miejscu $p$, a kończący na miejscu $k$.
a = 1:6 ⇒ 1. 2. 3. 4. 5. 6. a(3) ⇒ 3. a(2:4) ⇒ 2. 3. 4.
Narysuj pentagram. Pentagram można otrzymać z wierzchołków pięciokąta foremnego, łącząc co drugi wierzchołek.
Podobieństwo pięciu instrukcji rysujących z powyższego zadania sugeruje, że życie byłoby prostsze gdybyśmy mieli do dyspozycji pętle.