Konsekwencją takiego podejścia jest ogromna ilość poleceń tworzących tablice.
A = [1 2 3;4 5 6] ⇒ 1 2 3 4 5 6Sposób bardzo niewygodny przy tworzeniu dużych tablic – wszystkie elementy musimy wpisać. Średnik jest separatorem wierszy.
A = a:b A = 5.2:9.5 ⇒ 5.2 6.2 7.2 8.2 9.2Powstaje tablica jednowierszowa (wektor), wyrazy tworzą ciąg arytmetyczny o różnicy 1, pierwszy wyraz jest równy $a$, ostatni ≤ $b$.
A = a:r:b A = 5.2:0.7:9.5 ⇒ 5.2 5.9 6.6 7.3 8. 8.7Powstaje tablica jednowierszowa (wektor), wyrazy tworzą ciąg arytmetyczny o różnicy $r$, pierwszy wyraz jest równy $a$, ostatni ≤ $b$.
A = linspace(a,b,n) A = linspace(0,%pi,5) ⇒ 0. 0.7853982 1.5707963 2.3561945 3.1415927Powstaje tablica jednowierszowa (wektor), wyrazy tworzą n-elementowy ciąg arytmetyczny, pierwszy wyraz jest równy $a$, ostatni $b$.
A = zeros(w,k) B = ones(w,k) C = rand(w,k)Powstaną trzy tablice o rozmiarze $w\times k$, tablica $A$ zawiera same zera, tablica $B$ same jedynki, a tablica $C$ zawiera liczby losowe z przedziału $[0,1)$.
Opisane wyżej sposoby można łączyć:
E = 1:100 ⇒ 1 2 3 ... 100 F = 101:200 ⇒ 101 102 103 ... 200 A = [E;F] ⇒ 1 2 3 ... 100 101 102 103 ... 200
Często potrzebne są tablice jednokolumnowe, wygodnym narzędziem do ich tworzenia jest operator transpozycji $'$ (apostrof), który zamienia wiersze na kolumny, a kolumny na wiersze.
w = linspace(0,1,101) ⇒ 0. 0.01 0.02 0.03 ... 0.98 0.99 1. v = w' ⇒ 0. 0.01 0.02 0.03 ...
Utwórz tablicę dwuwymiarową o rozmiarze $100\times 2$, która w pierwszej kolumnie zawiera same zera, a w drugiej same jedynki.